zooltjes

Die blaren zitten me in de weg. Na wat advies van google kom ik er op uit dat ik naar een podoloog moet omdat het drukblaren zijn en geen schuurblaren. Maar om een afspraak te krijgen op een korte termijn is nog een hele uitdaging. Maar het lukt.. Dus ik vol goede moed daar naar toe. Of ik van boven naar beneden alle dingen kan noemen waar ik last van heb.. Of lange tijd last van heb gehad. Of zwakke punten zijn... En oorzaak.. Jeeeez, ik voelde me ineens een oud mens.
Ik begin met mijn rug, die wervels schieten nog wel eens uit hun positie. Ontstaan door incident op werk.
"Oh u bent toen gevallen?" Ahja, zo zou u dat kunnen noemen...
Heupen, ik kon paar maanden geleden ineens niet meer staan. Oorzaak? Eh... Diagnose? Eh... Geen idee, maar het is opgelost (fysio)
Nou, stukkie lager, de knieën, tja, chondropathie..
Enne.. handig voor bij de zooltjes rekening mee te houden, ik voel deel van mijn grote teen niet.... Oorzaak? Het was een beetje koud op de Kilimanjaro.

Ze vroeg of ik bij de fysio onder topsporter geplaatst werd. Ik heb haar geloof ik wel 10 sec aan gestaard en ik dacht: De podoloog heeft zeker mijn achterwerk nog niet gezien. Ik vertel haar geen idee te hebben wat de fysio dacht, maar dat ik geen topsporter ben.

 Ik heb holvoet en dat ik de eerste 30 km geen blaren liep verbaasde haar niet. Tot die tijd kunnen je voeten het corrigeren, daarna zijn ze te moe. Aaaaaaah....
En dat ik klink als een olifantje als ik loop komt ook door holvoet.
Oplossing: zooltjes...

50 km?

Alles is te vroeg voor mij, maar voor een 50 km training is het wel erg belangrijk vroeg te beginnen. Dus dat doen we ook braaf. Rebecca zei dat 50 km minimaal 1 keer gelopen moest worden zodat ik wist hoe dat aan voelde. Het weer zit mee. Van Amersfoort naar Ermelo en van Ermelo weer terug. Handig is wel dat ik de route al ken en dus weet hoe ver we ongeveer zijn. Heen gaat nog redelijk soepel. We lopen langs Rebecca haar nieuwe huisje.. Bij haar ouders is overheerlijke soep gemaakt door haar moeder. Sokken wisselen... En dan terug.....
Terug gaat iets minder soepel. Zoals gewoonlijk begin ik blaren te krijgen rond de 30 km en zo worden de laatste 20 km wel wat pittig. Bij de 40 km doe ik nog wat met de blaren kwa verzorging. En dan zitten we rond de 45 km wanneer ik verzoek tot een korte stop. Ik ben bang dat ik toch een beetje wit weg trok en even moest gaan zitten. Rebecca reikt me water aan en wat te eten. Ik was vooral boos op mezelf. Kon ik niet eens 1 keer de 50 lopen? Waarom niet, waarom gaat het niet goed??  Al snel trek ik bij en kunnen we weer. Maar met een lager tempo. Wat ben ik blij als we Amersfoort bereiken. We hebben 52 km gelopen op een dag. Wel maak ik me zorgen. Die blaren, dat onwel worden en ook nog eens ruim 12 uur over gedaan. Te lang...